Dear Millicent,

So, let's start with:

Tja, waar zal ik deze keer mee beginnen? Simpel, ik wil iedereen onwijs bedanken voor alle lieve en positieve reacties op mijn eerste blog. Ik zal jullie de zin:'ikhadnooitverwachtdaterzoveelreactieszoudenkomen' besparen.

Deze week ging als een sneltrein. Er moest nog zoveel geregeld worden en als het aan mij had gelegen was dat allemaal iets minder snel gegaan. Maar goed, waarschijnlijk was ik dan volgend jaar nog steeds niet vertrokken, dus verstand op nul en inpakken zou je zeggen. To be honest with you, ik heb de dag van tevoren mijn koffer pas ingepakt en mijn handbagage een paar uur voordat ik vertrok.

It's all about timing my love. Maar, hold on nu ga ik te snel. Je vraagt je vast af waar ik die 10 weken verblijf? Ik vroeg het me ook af, tot ik woensdag avond een bericht kreeg dat er een gastgezin voor mij was gevonden.

Ik kreeg een information paper met daarin wat informatie over mijn gastgezin. Vandaar de titel! Millicent is voor de komende 10 weken mijn tweede moeder. Ik las al meteen dat we iets in common hebben, winkelen. Niet heel moeilijk te raden, I know.

Verder stonden er nog een paar leuke weetjes, maar het was toch echt de bedoeling dat ik contact opnam via de mail.

Ah fijn, een mail schrijven is niet heel moeilijk zou je zeggen, toch? Dat is het ook zeker niet, maar het is toch de eerste indruk die je achter laat. Zoals: een sollicitatie, een etentje met je schoonouders (nog geen ervaring hiermee btw) maar, je snapt wat ik bedoel. Het moet perfect zijn! Het is trouwens maar goed dat mijn ouders geen information paper hebben ingeleverd voor mij. Dan weet je zeker dat er zulke leuke grappen opstaan als: 'groeit snel, vooral haar mond' deze zin wordt iedere keer uitgesproken als je oma opmerkt dat je zo bent gegroeid (dit valt uiteraard heel erg mee).

Ik moet zeggen dat ik de brief met trots heb verzonden en met een goed gevoel ging slapen, afwachtend op een reactie.

Dat duurde gelukkig niet al te lang, een uur later ontving ik al een reactie en zou Millicent zondag al ontmoeten.

Woensdag ging dus snel voorbij en donderdag was de dag om afscheid te nemen van mijn lieve vriendinnen. Afscheid klinkt heel heftig, maar deze dingen horen er nu eenmaal bij. Een paar tranen, maar dat was het dan wel.

Vrijdag werd mijn zusje 16 jaar en had dit al voorbereid door van tevoren haar vriendinnen op te trommelen voor een surprise party.

Ik als 'manager' van het hele feestje had alles onder controle en was hellemaal in mijn element. Niets vermoedende liepen Annick (mijn jongere zus) en ik de tuin in. Uiteindelijk bleek dat ik niet alles onder controle had. Je raadt het al, SURPRISE !!!.... familie, en vrienden stonden daar lachend naar ons te kijken. Ik ben nog nooit zo verrast geweest. Vorig jaar ben ik namelijk achter de surprise gekomen dus no surprise then. Nu? Nu was ik inderdaad erg verrast. Ik heb een geweldige avond met familie en vrienden gespendeerd. Uiteindelijk zijn mijn traanbuizen hier wat meer geleegd, maar zoals ik al schreef hoort dat erbij.

De laatste vertrok om half 3 en toen besefte ik pas dat ik mijn handbagage nog moest inpakken. Maar, dan doen we dat er toch ook nog even bij? Eindstand, ik sliep pas om half 4. Voor mij ging om 6 uur alweer de wekker, ja 6 uur !!!. Koffer? Check. Paspoort? Check. Ready to go!

Na een korte vlucht van 35 minuten landde we in Londen Stansted. Samen met mijn vader en jongste zusje Julie hebben we die dag Cambridge verkend. Ik wil het niet over mijn bijna dood ervaring hebben, links rijden is ook even wennen, toch pap? Nee dat is onzin ik maak mijn vader nu zwart op mijn blog. Uiteindelijk was het super fijn dat hij mee ging, even de weg naar school oefenen. Zulk soort dingen hebben we die dag en de volgende ochtend gedaan. Uiteindelijk was het zondag 12 uur en dus tijd om naar Millicent te rijden. Heel spannend, maar het viel uiteindelijk reuze mee. Het is een schat van een vrouw die heerlijk kan koken.

Toch is de opmerking:'ben jij 18 je bent zo klein, ik dacht dat je 16 was' niet in Nederland gebleven.

Ik denk als ik 40 ben en 35 wordt geschat dan pas vrede met zo'n opmerking kan hebben.

En nu? Nu zit ik hier met mijn laptop op schoot deze blog te schrijven. Millicent werkt als care Assistant dus is heel de nacht weg. Morgenochtend komt ze weer terug van haar nachtdienst. Dit is btw niet iedere dag van de week, maar ik ben nu eenmaal 18 dus volwassen genoeg om alleen te zijn. Dit geeft mij ook wat meer vrijheid en vind dit dus geen enkel probleem.

Morgen heb ik mijn introductie dag. Vamiddag heb ik tezamen met Millicent de route gereden met de bus. Ik hoop dat dit morgen goed gaat, ik ben dus typisch zo'n persoon die het nog steeds verkeerd doet na het oefenen. Maar, no worries, google maps is a lifesaver! Ik ben heel benieuwd naar alle andere studenten, mijn rooster etc.

Morgen gaat bij mij om 6 uur de wekker dat betekent uiteraard niet dat ik dan uit mijn bed ga. We stellen dit uit tot kwart over zes/ half zeven. ik moet 07;13 de bus halen dus reken maar uit hoeveel tijd ik heb om aan te kleden en te ontbijten.

Dus vroeg naar bed, ritme en rust voor nu!

See you soon!

Claire